Η κουλτούρα του merch: DIY ταυτότητα ή απλά προϊόν;

Περισσότερα patches...λιγότερα likes!

Το merch δεν ήταν ποτέ απλά ένα μπλουζάκι με λογότυπο. Ήταν πάντα κομμάτι της κουλτούρας. Ένα patch στην τσάντα, ένα φθαρμένο tee από συναυλία που λέει περισσότερα από χίλιες λέξεις.

Ήταν τρόπος να δηλώσεις ποιος είσαι και πού βαδίζεις.

Σήμερα, το merch έχει γίνει σχεδόν υποχρεωτικό για κάθε μπάντα. Από το πιο μικρό DIY label, μέχρι τη μεγάλη εταιρεία, όλοι πουλάνε κάτι.

Και κάπως έτσι αρχίζει η συζήτηση: Πότε το merch είναι κουλτούρα και πότε γίνεται απλά ένα ακόμη προϊόν;

Στην underground σκηνή το να αγοράσεις ένα μπλουζάκι ή μια κασέτα/βινύλιο/CD δεν είναι καταναλωτισμός. Είναι στήριξη! Είναι τρόπος να βάζεις το χέρι στην τσέπη και να πεις: «Σε θέλω ζωντανό, φτιάξε κι άλλο».

Το merch είναι η οικονομία της κοινότητας. Όμως, όταν βλέπεις μεγάλες μπάντες που βγάζουν 15 διαφορετικές εκδόσεις βινυλίου, χρώματα και limited editions βροχή... εκεί χάνεται κάτι. Η ταυτότητα γίνεται marketing και το DIY χάνει το νόημά του.

Για μένα, η κουλτούρα αυτή πρέπει να μείνει προσωπική. Όχι άλλο merch για το insta, επειδή η εταιρεία έβγαλε ένα μπλουζάκι σε πέντε χρώματα ή βινύλια με 32 διαφορετικά χρώματα και πιτσιλιές, μόνο για να μαζέψει likes (και λεφτά).

Το merch δεν είναι προϊόν πολυτελείας. Είναι μνήμη, είναι δήλωση. Και αν το κρατήσουμε έτσι, θα μείνει για πάντα η πιο αληθινή στολή του underground.