Mosh 'n Troll X-Mas edition: Μέρος 4ο

Υπάρχουν δύο πράγματα που μπορούν να τρομάξουν έναν μεταλλά:

• οι τιμές στο merch των συναυλιών
• τα χριστουγεννιάτικα ψώνια.

Κάθε Δεκέμβριο, το σύμπαν αποφασίζει να κάνει stress test στην υπομονή σου: κίνηση, ουρές, στολισμός, η απόκοσμα ευδιάθετη φωνή της Mariah Carey σε volume «εκδίκησης», ενώ εσύ απλά ήθελες να αγοράσεις λίγα δώρα.

Ας ξεκινήσει το ταξίδι.

Το μποτιλιάρισμα που σε γερνάει 3 χρόνια

Ξεκινάς με αυτοπεποίθηση. «Θα πάω νωρίς», λες. Ναι! Μαζί με άλλες 98.000 ψυχές που είπαν ακριβώς το ίδιο.

Το πρώτο μισάωρο είσαι ψύχραιμος. Στο δεύτερο σκέφτεσαι «ίσως να μην έπρεπε να έρθω». Στο τρίτο έχεις φτάσει σε επίπεδο existential black metal: «Γιατί ζω; Γιατί ήρθα; Γιατί παίζει Wham!» Στο τέταρτο… το αποδέχεσαι. Είσαι ένας περαστικός. Ένα τίποτα. Ένα Χριστουγεννιάτικο NPC!

Μπαίνεις στο εμπορικό και τρως την πρώτη ψυχρολουσία

Τα μάτια σου καίγονται από τα φωτάκια. Επιληψία παντού. Ο εγκέφαλος σου παθαίνει micro-crashes από τους ήχους. Κάποιο παιδάκι ουρλιάζει σαν black metal vocalist που έχασε το μικρόφωνό του. Οι γονείς του δεν καταλαβαίνουν και εσύ απλά θες να φύγεις όσο πιο μακρυά γίνεται από το μικρό σατανάκι!

Το background της μουσικής είναι σαν playlist από τα βασανιστήρια του 14ου αιώνα. Κάθε φορά που ακούς «Χριστούγεννα, Χριστούγεννα ευτύχισμένα», νιώθεις ένα κομμάτι της ψυχής σου να ξεριζώνεται βάναυσα από το σώμα σου.

Το κυνήγι του δώρου

Ήθελες να αγοράσεις τρία δωράκια. Από ένα για τους γονείς και ένα για την αδερφή σου (άμα το ξεχάσεις και φέτος θα σε κρεμάσει ανάποδα από τα λαμπάκια του δέντρου!)

Μπαίνεις σε safe mode και πας για τα γνωστά: ένα φουλάρι για τη Μαμά, μία γραβάτα για τον Μπαμπά και ένα ημερολόγιο με Unicorns για την αδερφή σου.

Αλλά:

– το ύφασμα δεν είναι αυτό που θα ήθελε,
– τα χρώματα είναι too trendy,
 – ο μονόκερος υπάρχει μόνο σε καμηλοπάρδαλη,
– και η πωλήτρια σου λέει «Αν θες, μπορούμε να τα παραγγείλουμε μέχρι τις 28 Δεκεμβρίου θα τα έχεις». Δεν μας … κυρά μου;!

Και εκεί, μέσα στον χαμό που γίνεται στο εμπορικό, αρχίζεις και νιώθεις εξάντληση. «Τι θα κάνω τώρα» ουρλιάζει ο εγκέφαλός σου, με τη φωνή του Dani Filth να τρυπάει την ύπαρξή σου με χίλιες λόγχες!

Η αόρατη μάχη με τον κόσμο

Ένας κύριος μπαίνει μπροστά σου στην ουρά «για ένα πραγματάκι». Δέκα λεπτά μετά, ακόμα περιμένεις γιατί δεν είναι σίγουρος ότι θα αρέσει στην ερωμένη του!

Ένα παιδί σου πατάει το πόδι. Ζητάει συγγνώμη. Το λοξοκοιτάς αλλά του ψιλοχαμογελάς. Η μάνα του σου ρίχνει βλέμμα βλοσυρό τύπου «αν ξανακοιτάξεις το παιδί μου, σε έχω σφάξει στο γόνατο». Μία τύπισσα από πίσω σου, κάνει story για το Insta, με ατάκες «αγαπούλες, χαμός γίνεται στο χριστουγεννιάτικο εμπορικό. Ελάτε να γίνουμε περισσότεροι. Φιλάκιαααααααααααα».

Χωρίς να το θες έχεις βρεθεί στην φωλιά των «Aliens», περιμένοντας με τρόμο πότε θα εκκολαφθούν τα αυγά.

Τα δώρα που αγοράζεις… για σένα

Classic. Μπήκες να πάρεις δώρο για κάποιον άλλον… και βγαίνεις από το κατάστημα με:

– παντελόνι που δεν χρειάζεσαι, αλλά σου κάνει ωραία οπίσθια
– sneakers που ήθελες από Σεπτέμβρη, αλλά δεν είχες λεφτά (λες και τώρα έχεις!)
– ηλιακό power bank, που… ούτε καν
– και φυσικά… ένα t-shirt Iron Maiden, που σε κοίταξε βαθιά μέσα στην ψυχή.

Sandy Claws exists… or not!

Εκεί, στη μέση του εμπορικού, την ώρα που κρατάς τσάντες και νιώθεις την υπομονή σου να λιποθυμά, τον βλέπεις.

Ο Sandy Claws. Τον κοιτάς, σε κοιτάει. Του χαμογελάς, σου νεύει. Φοράει δερμάτινη στολή με καρφιά, οι τάρανδοι είναι σκελετοί και τα ξωτικά του little goblins.

«HO HO HELL» φωνάζει και χτυπάει τη μαύρη καμπάνα του. Σκέφτεσαι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό, σε εμπορικό στην Αθήνα. Κλείνεις τα μάτια, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και τα ξανά ανοίγεις.

Απογοήτευση. Ήταν απλά ένας ακόμα Άγιος Βασίλης. Η ψεύτικη γενειάδα του κίτρινη από τα πολλά τσιγάρα, σε προδιαθέτει ότι δεν θες να κάτσεις ΠΟΤΕ στα πόδια του να βγάλεις φωτογραφία! Το μυαλό σου έχει αρχίσει και παίζει περίεργα παιχνίδια και εσύ πρέπει επειγόντως να φύγεις από εκεί μέσα.

Συμπέρασμα

Τα χριστουγεννιάτικα ψώνια είναι το απόλυτο moshpit της κοινωνίας. Σπρώξιμο, φωνές, μουσική που δεν αντέχεται και άνθρωποι που εμφανίζονται από το πουθενά.

Αλλά ξέρεις τι; Όταν, στο τέλος της μέρας, κάθεσαι με τα ψώνια και τα κοιτάς… λες: «Εντάξει. Το έζησα. Επέζησα. Τα κατάφερα. Τα υπόλοιπα, παραγγελία online!».