Είδαμε τους Septicflesh στο Ηρώδειο (26/09/2025)

Συμφωνική και extreme metal μαζί, σε ένα σκηνικό που δύσκολα ξεχνιέται

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, οι Septicflesh επέστρεψαν στο Ηρώδειο με 2 συναυλίες. Η πρώτη, το Σάββατο 27/9, έγινε sold out από την πρώτη μέρα κιόλας, ενώ και η δεύτερη, την Παρασκευή 26/9, «φλέρταρε» με το ταμπελάκι του εξαντλημένου. Ο τραγουδιστής της μπάντας, Σπύρος «Seth» Αντωνίου δεν παρέλειψε να το τονίσει από σκηνής, ευχαριστώντας το κοινό για την ανταπόκριση.

Παρακολούθησα το live της Παρασκευής. Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα να εξαντληθούν τόσο γρήγορα τα εισιτήρια του Σαββάτου. Όταν ανακοινώθηκε και δεύτερη συναυλία, το θεώρησα σημάδι. Μάλιστα, καταμεσής των διακοπών μου, έκοψα το μπάνιο στη θάλασσα, άνοιξα laptop και στις 12 Αυγούστου περίμενα μπροστά στην οθόνη μέχρι τις 17:00 για να εξασφαλίσω θέση. Και τελικά, άξιζε.

Η μαγεία ξεκινά

Η πολυπόθητη μέρα έφτασε! Βρίσκομαι στο κατάμεστο Ηρώδειο, ένα μνημείο-σύμβολο που και μόνο η αύρα του σου προκαλεί ρίγη. Στις 21:10 χαμηλώνουν τα φώτα. Στη σκηνή εν μέσω χειροκροτημάτων εμφανίζεται η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, η χορωδία και τέλος οι Septicflesh. Η βραδιά ξεκινά με το “Portrait of a Headless Man”. Άλλο να το ακούς σε δίσκο ή βίντεο, άλλο ζωντανά, με ορχήστρα και χορωδία σε αυτόν τον χώρο. Καθηλωτικό! Το κομμάτι έκλεισε με τον καλεσμένο μουσικό Vahal Galstyan να παίζει το Αρμένικο παραδοσιακό πνευστό όργανο ντουτούκ (duduk). Αμέσως μετά, η χορωδία και η ορχήστρα ξεκινούν κάτι γνώριμο. «The Vampire from Nazareth»! Οι Septicflesh επιστρέφουν στη σκηνή και το επιβεβαιώνουν με εκρηκτικό τρόπο. Το σετ συνεχίζει με το «We, the Gods» από το άλμπουμ Communion, με το κοινό να παρακολουθεί αποσβολωμένο αυτή τη μίξη συμφωνικής και metal σε έναν χώρο που λίγες μπάντες στον κόσμο θα τολμούσαν να «κατακτήσουν».

Πέρα από την ιδιαίτερη συμμετοχή του Vahal Galstyan με το ντουτούκ, οι δύο ερμηνεύτριες των γυναικείων φωνητικών, η Φανύ Μέλφη και η Αφροδίτη Πατουλίδου, έδωσαν το δικό τους στίγμα. Εξαιρετικές ερμηνεία και οι δύο, αλλά προσωπικά θα δώσω kudos στην Πατουλίδου.

Η εμπειρία του ήχου

Παρόλο που σε κάποια σημεία η ένταση μου ακουγόταν “χαμηλά”, ο ήχος ήταν άψογος. Αφενός, ήθελα λίγη παραπάνω δύναμη — εκείνη την ένταση που σου τρυπάει τον εγκέφαλο, αλλά το Ηρώδειο έχει τους δικούς του κανόνες. Αφετέρου, αυτό που κέρδισα ήταν μοναδικό: μπορούσες να ξεχωρίσεις κάθε όργανο της συμφωνικής, να απολαύσεις τις λεπτομέρειες — κάτι σχεδόν αδύνατο σε μια τυπική metal συναυλία.

Και ήρθε η ώρα να κάνω 2 προσωπικές παρατηρήσεις. 

Πρώτη φορά παρακολούθησα συναυλία καθιστός. Ήταν ενδιαφέρουσα εμπειρία, ωστόσο, δεν ξέρω αν θα το ξανακάνω, ή αν το κάνω, θα είναι μόνο σε αντίστοιχη περίπτωση. Σε μια συναυλία θέλω να είμαι όρθιος. Αν θέλω να κάνω head banging, να μπορώ να το κάνω. Να μπορώ να κινηθώ και λίγο μπρος πίσω, λίγο δεξιά αριστερά. Δεν λέω να μπω και σε pit, αλλά να έχω μια ελευθερία κινήσεως βρε αδελφέ. Σε στιγμές όπου ήθελα να χτυπηθώ, έκανα “επικαθίμενο” head banging. Κάποιες φορές κοίταζα τριγύρω μου κι έβλεπα ένα γεμάτο θέατρο με στατικά κεφάλια να κοπανιούνται. Επ’ ουδενή, δεν θέλω να προσβάλω κάποιον, ωστόσο μου ήταν περίεργο/πρωτόγνωρο θέαμα. Σε μια συναυλία πρέπει να είσαι όρθιος για να μπορείς να εκφραστείς όπως γουστάρεις!

Ένας από τους βασικούς λόγους που πήγα στη συναυλία ήταν για να ακούσω το “Pyramid God” live. Για εμένα περιέχει μια από τις καλύτερες ορχηστρικές εισαγωγές σε κομμάτι που έχει γράψει η μπάντα και αδημονούσα να ακούσω. Δυστυχώς, δεν το έπαιξαν. Θα ήθελα και ένα “Persepolis”, αλλά το “Pyramid God” μου στοίχισε περισσότερο. Δεν πειράζει όμως. Η συνολική εμπειρία, στο Ηρώδειο, κάτω από τον Ιερό βράχο της Ακρόπολης, ένα ωραίο φθινοπωρινό βράδυ, αν μη τι άλλο, με αποζημίωσε στο έπακρο!

Για να μην κουράσω περισσότερο παραθέτω το set list:

Portrait of a Headless Man
The Vampire from Nazareth
We, the Gods
Neuromancer
Enemy of Truth
Hierophant
Virtues of the Beast
Coming Storm
A Desert Throne
Prototype
The Collector
Martyr
Prometheus
Amphibians

Encore:
Anubis
Dark Art

Γράφει o Στάθης Σιδηρόπουλος.