Photo credits
Η παρακαταθήκη του Adam Ramey
Το τελευταίο άλμπουμ των Dropout Kings δυστυχώς συνοδεύεται και από μια τραγωδία. Λίγο καιρό αφότου ολοκληρώθηκε η ηχογράφησή του και τα κομμάτια ήταν στη διαδικασία της μίξης, ο τραγουδιστής και ιδρυτής του σχήματος, Adam Ramey, έδωσε τέλος στη ζωή του σε ηλικία μόλις 32 ετών!
Το υπόλοιπο συγκρότημα, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη του, ολοκλήρωσε τις μίξεις και κυκλοφόρησε το άλμπουμ ως την παρακαταθήκη του Adam Ramey.
Όπως αναφέρουν οι Dropout Kings αναφορικά με το Yōkai:
“This is the record Adam wanted the world to hear — he finished it himself. Yōkai is his legacy.”
Η λέξη “Yōkai” (妖怪) προέρχεται από την ιαπωνική μυθολογία.
Σημαίνει κυριολεκτικά “υπερφυσικό πλάσμα”, “ον από τον άλλο κόσμο” — κάτι ανάμεσα σε πνεύμα, φάντασμα, δαίμονα ή ενέργεια που παραμένει ανάμεσα στους ζωντανούς και τους νεκρούς.
Ο δίσκος ονομάστηκε “Yōkai”, θέλοντας να συμβολίσει «ότι το πνεύμα του Adam παραμένει παρόν, σαν ενέργεια που πλανάται μέσα στη μουσική του».
Στα του άλμπουμ τώρα. Σε σχέση με τον προκάτοχό του, Riot Music, θα το χαρακτήριζα πιο ήπιο. Έχει δοθεί περισσότερος χώρος στον δεύτερο τραγουδιστή της μπάντας (αυτό δεν έχει να κάνει με την απώλεια του Ramey) και το στοιχείο του nu-metal είναι πιο έντονο από το rap/trap metal που τους χαρακτήριζε. Αυτό είναι εμφανές από το εναρκτήριο κιόλας κομμάτι, το Black Sheep.
Βέβαια και τα δύο στοιχεία, nu-metal και rap metal, είναι ισορροπημένα, με τραγούδια όπως τα Baka, Devil Fruit, Eye Bleach και Deadname να παραμένουν στον σκληρό ήχο που μας έχει συνηθίσει η μπάντα.
Οι industrial ήχοι μέσα στα κομμάτια, σε συνδυασμό με τις βαριές κιθάρες που θυμίζουν Korn και οριακά Slipknot ανά στιγμές, δίνουν μια χαοτική διάσταση στο όλο αποτέλεσμα και είναι σίγουρο πως θα κάνουν μέχρι και τον «σωστό μεταλά, τον ορθόδοξο» να ανεβοκατεβάσει ρυθμικά το κεφάλι του.
Highlight του άλμπουμ είναι το Guillotine. Ένα πιασάρικο nu-metal κομμάτι με ψήγματα από industrial, που αν είχε βγει στα ’00s, θα έκανε τις καρέκλες των Limp Bizkit και Linkin Park να τρίζουν.
Γενικά, το Yōkai είναι ένα πιο «ώριμο» άλμπουμ, όπως θα έλεγαν και οι δισκοκριτικοί. Εγώ θα πω πως είναι ένα τίμιο άλμπουμ και θα αποζημιώσει τους fans του Nu Metal Revival με το παραπάνω.
