Photo credits
Οι πρωτοποροι του funeral doom ειναι ξανα εδω
Οι Evoken επέστρεψαν με το Mendacium (σημαίνει «ψεύδος» στα λατινικά), τέσσερα χρόνια μετά το υποβλητικό Hypnagogia, για να μας αποδείξουν για μια ακόμη φορά ότι όλα τα πράγματα που πιστεύουμε πως μας σώζουν, στην πραγματικότητα μας φυλακίζουν.
Ο κεντρικός χαρακτήρας του concept είναι ένας μοναχός του 14ου αιώνα — ένας Βενεδικτίνος — που είναι άρρωστος και αδυνατεί να εγκαταλείψει το κελί του στο μοναστήρι. Καθώς η υγεία του χειροτερεύει, ο πόνος γίνεται συνεχής· βιώνει αϋπνία και βασανιστήρια ψυχής. Στην πορεία, αναδύεται μια φοβερή οντότητα μέσα από μια σχισμή, και ο βασικός διχασμός του concept είναι αν αυτό αποτελεί πραγματικότητα ή προϊόν του πόνου του μοναχού.
Η ίδια η μπάντα αναφέρει στο Bandcamp της ότι, όπως και στις προηγούμενες δουλειές της, πρόκειται για μια διαρκή εξέλιξη του ήχου της, με έμφαση στην ατμόσφαιρα και την υπνωτιστική/υποσυνείδητη επίδραση.
Και το καταφέρνουν τέλεια!
Το άλμπουμ αποτελείται από επτά κομμάτια που αντιστοιχούν σε παραδοσιακές ώρες της εκκλησιαστικής ακολουθίας, ενισχύοντας έτσι το μοναστηριακό concept. Μουσική και αφήγηση λειτουργούν αρμονικά, δημιουργώντας μια αίσθηση βάρους, μοναξιάς και ψυχικής σύγκρουσης που κρατά τον ακροατή βυθισμένο σε κάθε λεπτό.
Ο ήχος δεν είναι απλώς βαρύς· είναι αργός, υποβλητικός και κινηματογραφικός, χωρίς να χάνει την πυκνότητα που χαρακτηρίζει τους Evoken. Είναι ένα τελετουργικό έπος, με όση πνιγηρή ατμόσφαιρα χρειάζεται — ένα masterpiece από τους κορυφαίους του είδους, τους Evoken, που δεν απογοητεύουν ποτέ.
Το Mendacium δεν είναι για όλους.
Αν όμως σου αρέσει να κάνεις κατάδυση της ψυχής σου στο σκοτάδι και να μπαίνεις στο «πετσί» της ιστορίας των concept albums, κλείσε τα φώτα, βάλε τη βελόνα του δίσκου στο πικάπ και άσε στους Evoken τα υπόλοιπα.
